Naar een multifunctionele toekomst (1999 -

En terwijl met name de jeugdleden uitzwermden over het hele land omdat ze op grond van hun prestaties mochten deelnemen aan allerlei ranglijsttoernooien en de vlag menigmaal fier waaide in de wind kwam er toch die onheilsdag (2008) dat deze halfstok hing: het volkomen onverwachtse overlijden van Theo Heutinck (‘mister Litac’). De man die er altijd was, die iedereen kende, die er soms sliep omdat het wat laat was geworden, de man de zelfs de hele parkeerplaats met een krabbertje schoonmaakte. Een kolossaal verlies in een snel groeiende vereniging. De tafeltenniszaal draagt voortaan (sinds okt. 2012) zijn naam.

Het ging in alle opzichten crescendo, al waren en zijn veel mensen nodig om alleen al te voldoen aan een steeds meer uitdijende wetgeving en om midden in de samenleving te blijven staan.
Midden in de samenleving. Over je grenzen heen kijken. Daarom werden vele externe contacten gelegd, zoals met de Stichting de Lichtenvoorde (mensen met een beperking), met Humanitas (kinderopvang), project Mantelzorg, Special Heroes. Ook werd een cursus EHBO verzorgd en vonden en vinden herhalingsavonden EHBO en  reanimatie plaats. Een defibrillator werd aangeschaft.

Ook werd meer dan ooit beseft dat er samengewerkt moest worden om, zeker met tafeltennis, aan enig toekomstperspectief te werken. Het aantal tafeltennissers dat aangesloten is bij de NTTB loopt drastisch terug. Tijd voor de bond om de bakens te verzetten. Litac werd een van de uitgekozen voorbeeldverenigingen in den lande. Samen met de NTTB en de Gelderse Sportfederatie werd Litac in de regio min of meer de spil in het project “Samen Sterk”. En hoewel de wil bij de andere clubs er zeker geweest zal zijn, van een goede uitvoering kwam weinig terecht. De met veel fanfare opgezette werkgroep raakte steeds verder in mineur bij gebrek aan menskracht.  Litac kwam nagenoeg alleen te staan. Tafeltennis maakt zware tijden door. Litac lijkt een witte raaf, al staat vooral het recreatieve tafeltennis onder druk.
Daarom is het goed dat die andere sport er ook nog was: dynamictennis (tot 2005 dutchtennis geheten). De groei zat er flink in. In 2004 ging men over de magische grens van 100 leden heen, per 2012 zijn dat er 125. En de rek lijkt er nog niet uit te zijn.

Ook hier werd niet alleen naar binnen gekeken: vanuit Litac kwam het initiatief om regionaal iets te gaan ondernemen. Eind 2003 werd vanuit Lichtenvoorde de basis gelegd (samen met Dutedo Doetinchem) om te komen tot een promoteam voor de regio en de organisatie van een jaarlijkse Gelderse ontmoeting, uitgroeiend in de Gelderse titelstrijd. Toen bovendien de NKS (Nederlandse Katholieke Sportfederatie) met een flinke aanmoedigingssubsidie kwam groeide dit project flink uit met alleen al in de ‘Litac-regio’ - oostelijke Achterhoek - een tiental clubs.
Litac werd de grote trekker voor de hele regio!

Inmiddels werd ook een ander vuurtje weer aangewakkerd. Wat waren we gelukkig met onze accommodatie, maar de gemeente had andere plannen. We moesten maar ‘eens gaan meedenken over een andere plek’. Zomaar een kattebelletje of meer dan dat?  Er werd niet geheel afwijzend tegenover gestaan, want de gebouwde eigen accommodatie was eigenlijk te klein voor dynamictennis. Als echter de ‘markt’ verandert veranderen de gemeentelijke plannen. Geen andere plaats dus en naarstig wordt bekeken of er aan de achterzijde gebouwd zou kunnen worden. De assistentie van de accommodatie-deskundige van de NTTB (Peter v. Mill) wordt ingeroepen, maar de gemeente heeft een geheel andere kijk: aan de kant van de Varsseveldseweg. Maar daar komt de factor ‘beeldkwaliteit’ heel nadrukkelijk om de hoek kijken. Consequentie: financieel onhaalbaar.
Intussen is er een beleidsplangroep geformeerd, die in 2007 met haar rapport komt: ‘Met effect’. Hierin wordt ruime aandacht besteed aan de kansen en bedreigingen voor de club en een helder inzicht gegeven in de nabije en wat verdere toekomst.

Een geweldige ‘doorbraak’ wordt bereikt als de gemeenteraad op 15 februari 2011 akkoord gaat met het voorstel van B&W om aan de vereniging een eenmalige subsidie van € 100.000 toe te kennen in de kosten van (ver)nieuwbouw.
En dan komt alles in een stroomversnelling………….
Er verschijnen prachtige tekeningen en een mooie maquette en vele vrijwilligers worden al nerveus. Dit gaat de grootste ingreep in de lange historie van Litac worden. Sommigen twijfelen, want is dit niet al te hoog gegrepen?
Er volgen tegenslagen als iemand het woord vleermuizen in de mond neemt of als de buurt vermoedt dat er erg veel groen verdwijnt. Als alle procedures voorbij zijn wordt in maart 2012 begonnen aan een bouw die zijn weerga in sportief Nederland slechts kent bij grote clubs.

Een geweldige samenwerking tussen bedrijven en tientallen vrijwilligers zal aantonen wat eendracht vermag. Een geweldige financiële opsteker volgt wanneer de provincie ook nog een potje gevonden heeft, evenals het VSB-fonds.
Het weekend van 19/ 20 oktober 2012 zal voor altijd gegriffeerd staan in de ziel van menig Litaclid: ± 300 belangstellenden zullen acte de présence geven om met eigen ogen te zien dat hier het welhaast onmogelijke mogelijk werd. Een multifunctionele accommodatie die er zijn mag.

En de animo groeide in alle gelederen.

De gemeente heeft intussen in 2013 de omgeving (vooral in het kader van de bereikbaarheid van de nieuwe buurman ’t Eigenwijsje) aan een complete metamorfose onderworpen.
En de club laat op vele terreinen van zich horen. Veel wordt georganiseerd, maar liefst zeven keer werd de vereniging door de NTTB afd. Gelre uitgekozen als vereniging van het jaar. In 2013 werd Litac zelfs tijdens feestelijkheden t.g.v. 100 jaar NOC op Papendal uitgeroepen tot op één na leukste vereniging van Nederland!

Voeg daaraan toe de goede prestaties bij zowel dynamictennis als bij tafeltennis (o.a. heren 1 die 3e divisie spelen) en de grote aandacht voor de jeugd met als geweldige opsteker de nationale titel (welpenklasse) voor Lode Hulshof dan kan er geen andere conclusie zijn dan dat de club nog een grote toekomst heeft.

Eindelijk "thuis" ('93-'99)

Het absolute hoogtepunt uit de Lichtenvoordse tafeltennishistorie breekt aan: Litac opent een eigen accommodatie Op ’t Zand (postadres Varsseveldseweg 62a). Op 9 okt. wordt het naambord onthuld "De Zandschoppe" en vindt de officiële opening plaats. Met vereende kracht is ruim een jaar hieraan door vele leden gewerkt.

Spoedig wordt ook gekeken of het gebouw voor meer doeleinden geschikt is en start men met een nieuwe sport: dynamictennis. Een spel met een speciale softbal, dat velen zal aanspreken en dat er toe zal leiden dat Litac tot heden ± 75 leden heeft mogen inschrijven voor deze tak van sport. (Zie verder onder dutchtennis).

En de club zal doorgroeien naar 200 leden. Het kader is zo ruim aanwezig dat Litac het gedurende 20 jaar (tot de fusie van de afdelingen Gelderland en Oost-Gelderland tot Gelre op 20 jan 1998) aandurft om de Hamelandhal te huren voor de Oost-Gelderse kampioenchappen.
Dat Litac eindelijk thuis is en dat men zich er thuis voelt blijkt o.a. uit de jaarlijkse Litacdag, waarbij de vlag letterlijk in top gaat. In die sfeer past het ook dat de "vrijwilliger van het jaar" niet wordt vergeten. Tijdens de nieuwjaarsreceptie vindt telkenjare op een ludieke manier de uitreiking van de zgn. "Berend Botjestrofee" plaats.

In 1999 werd het gouden jubileum met een knallende feestweek gevierd.

Verder heeft Litac niet alleen een professionele trainer in dienst, maar een heuse beheerder-vrijwilliger is altijd aanwezig en kan u de weg wijzen in Litac-land.

Op zoek naar een eigen identiteit ('80-'93)

"Mag ik van jou de Litac-jeugd (of de Litac-senioren)?". Een normale vraag in het nieuwe kwartetspel, dat aangemaakt was t.g.v. 10-jaar Hamelandhal. Litac was actief betrokken bij de viering met een grandioze show tussen Mirjam Kloppenburg en topspeelster Bettine Vriesekoop.

Het ging in alle opzichten goed met de club. Nou ja alle, in een opzicht niet. Er was een goed bestuur, er waren veel leden, er kwamen weer drie trainers uit eigen gelederen bij en de eerste vier opgeleide recreantenbegeleiders werden aan het bestaande kader toegevoegd, maar er was geen eenheid. Kortom, het zalenprobleem was het meest nijpend.

Het 40-jarig bestaan werd o.a. gevierd met een grandioze show in de Hamelandhal tussen 2 oud-wereldkampioenen uit China en Litac werd door de sportraad uitgeroepen tot sportclub van het jaar 1989.

Er kwam een aparte recreantenafdeling en in febr. 1991 werd het 100e lid begroet.

Een nieuwe beleving ('69-'80)

Een nieuwe voorzitter, een nieuw bestuur, een meer dan ambitieus beleidsplan, een vijftal trainers in opleiding, wekelijks een rubriek in de Elna, een nieuwe presentatie, een nieuw elan. En spoedig een eigen clubblad. Het kan niet op!\r\n

Litac herrijst als een phoenix uit haar as.

De belangstelling voor tafeltennis blijkt groot, vooral bij de jeugd. In 1971 namen meer dan 80 mensen deel aan de 1e Lichtenvoordse kampioenschappen en op een open dag verschenen, ondanks tropische temperaturen, meer dan 100 belangstellenden. De groei zit er dan dermate in met b.v. 15 jeugdteams in de competitie, dat een ledenstop voor de jeugd onvermijdelijk wordt (dec. 1973). Het kan verkeren!

Enige extra financiële hulp is meer dan welkom en met grote vreugde wordt de fa. Zeiler (huish.art. en centr.verwarming) op 1 jan. 1975 binnengehaald. Litac gaat dan ruim 15 jaar als Litac/Zeiler door het leven.

Ook de prestaties gaan spreken. In de korte tijd dat Litac’s grootste talent Mirjam Kloppenburg lid is, wordt de stap naar de landelijke competitie gezet (voorjaar 1977). Hierin zal Litac met een damesteam bijna 20 jaar furore maken met als grootste succes het bereiken van de 2e divisie.

Met de onstuimige groei ontstaat een accommodatieprobleem: met zoveel teams kan men onmogelijk rondkomen in de gymzaal en zelfs de inmiddels voltooide Hamelandhal biedt niet voldoende soelaas. De houten gymzaal zal plaats maken voor de Ludgerusschool en ook van het Vormingscentrum zal gebruik worden gemaakt. Op meerdere plaatsen spelen wordt normaal. Ten koste van de binding.

Van Longa naar Litac ('56-'69)

Een nieuw bestuur, een nieuwe naam. In 1960 brak men voor de duidelijkheid met de traditie, dat alles in Lichtenvoorde Longa moest heten. In 1959 kwam de volleybalver. Longa er bij, in 1960 koos Longa tafeltennis voor Litac (Lichtenvoordse tafeltennis club).

Het bleek echter niet meer dan een nieuw jasje, een nieuwe verpakking: het ledental bleef de neerwaartse spiraal volgen en weldra was er geen jeugd meer. Het gebrek aan kader was fnuikend.
De noodklok werd geluid op 13 nov. 1964. Een buitenstaander werd aangetrokken om te komen tot een "heroprichting" van de kwakkelende vereniging: 20 namen fleurden toen weer de ledenlijst weer op. Grootste probleem wordt alras het feit dat er geen geld is. Met jaarinkomsten van f 270.- (en alleen al een afdracht aan de NTTB van f 100.-) kan men de eindjes nauwelijks aan elkaar knopen.

In 1969 vertrekt men naar de nieuwe gymzaal aan de Goudenregenstraat. Maar toch wat amechtig.

Een veelbelovende start (1949-1956)

Longa, zo heette de vereniging oorspronkelijk naar goed Lichtenvoords gebruik, werd opgericht op 10 juni 1949 na een oproep in de ELNA (Eerste Lichtenvoords Nieuws en Advertentieblad).
De oproep van ex-Mokummer Steenmans – tevens 1e voorzitter- om te komen tot "een gezellige club, die wekelijks en speciaal des winters een genoeglijke en sportieve avond biedt" leidde er toe dat zich 13 dames en 15 heren naar de achterzaal van hotel De Koppelpaarden begaven.
Gemakkelijk ging alles niet. Men had nog geen tafels en geen zaal. Daarom kwam men ‘s maandagavonds bij het gemeentehuis bij elkaar om samen op de fiets naar het Gesticht (jongenshuis) te Harreveld te gaan.\r\n

Toen men een jaar later in het centrale gymnastieklokaal in het Patronaatsgebouw kon spelen, betekende dat niet meteen dat de ambitieuze vereniging geen problemen meer had. Zo had men tijdens de oprichtingsvergadering gesteld "Laat de geestelijk adviseur, pater Goes, aan ons niet meer werk hebben dan aan een der andere onderafdelingen". Deelname aan een gemengd toernooi leverde dan ook de nodige commotie op: het uitkomen van het zwakke geslacht tegen het sterke en, misschien nog erger, het uitkomen tegen pingpongers met een andere levensovertuiging.

Dat de vereniging ambitieus was bleek o.a. uit het gegeven dat er een jaarlijkse Oost-Gelderse tienkamp werd georganiseerd met maar liefst zo’n 100-tal toeschouwers, terwijl de entree toch een gulden was. Een hoog bedrag, dat echter vooral noodzakelijk was omdat de wekelijkse ioscoopvoorstelling in hotel De Industrie (zondagmiddag 17.00 uur) moest worden afgekocht!

Het ging crescendo...een veelbelovende start.

In de ban van het pingpong balletje

Voor een korte weergave van de lange Litac-geschiedenis willen we de lijn volgen die uitgestippeld is in de zoektocht naar 50 jaar geschiedenis van het Lichtenvoordse tafeltennis "In de ban van het pingpong balletje" (auteur Wil Heinst).

Hoofdsponsor

Subsponsoren

Alle sponsoren

mede mogelijk gemaakt door ltheme